از طریق صفحات این کتاب ما نشان داده‌ایم که مصرف‌کننده، محور بسیاری از مباحث است، خواه برای مثال، او مستقل دیده شود «که نیاز به هیچ سخنگوی خودگمارده‌ای برای دفاع از علایق خود ندارد» و خواه قربانی «که به آسانی به وسیله ابزارهای نظام سرمایه مورد سوءاستفاده و فریب قرار می‌گیرد»، چه به عنوان کاوشگر در نظر گرفته شود «که تشنه تجربیات و معانی جدید است» و چه به عنوان کنش‌گرا «که برای حقوق جمعی مبارزه می‌کند»، چه به عنوان پیام‌دهنده و برقرارکننده ارتباط دیده شود «که از اشیا به عنوان پل‌هایی برای ارتباط با هم‌نوعان استفاده می‌کند» و چه به عنوان شورشی «که از اشیا برای بیان عدم پذیرش و خشم استفاده می‌کند»، چه به عنوان هویت‌جو در نظر گرفته شود «که سعی می‌کند تا یک خود واقعی در اشیایی که مصرف می‌کند، پیدا کند» و چه به عنوان لذت‌گرا «که فقط نگران لذت شخصی است». همه این‌ها تلاش‌هایی برای شکل دادن به مصرف‌کنندگان و اکثر اوقات، فروش خودانگاره‌های خاص به ایشان، یا با چاپلوسی، یا از طریق چرب‌زبانی، یا به وسیله اخلاقی‌سازی، یا اغوا و یا با فریب مستقیم، هستند.