این کتاب در سال 1950 میلادی انتشار یافت و مشتمل است بر شش مقاله از مانهایم از سال 1923 تا 1929 نوشت و در مجله‌های علمی آلمانی به چاپ رساند. این‌ها همگی شرح جزئیاتی‌اند از یک مضمون اصلی، یعنی «جامعه‌شناسی شناخت»، که در عین‌حال یکی از خدمات عمده‌ی مانهایم به نظریه‌‌ی جامعه‌شناختی را نیز به روشنی نمایش می‌دهد. جامعه‌شناسی شناخت مانهایم غالبا به‌صورتی نادرست و به منزله‌ی شک‌گرایی و پندارگرایی تعبیر شده است. در این کتاب نشان داده می شود که منظور مانهایم اثبات گریزناپذیر بودن برخی از نتیجه‌گیری‌های نسبی‌گرایانه شک‌گرایی نبود، بلکه اثبات این نظر بود که به‌رغم گریزناپذیر بودن برخی از نتیجه‌گیری‌های نسبی‌گرایانه، شناخت ناب پدیده های تاریخی و اجتماعی امکان‌ناپذیر است.