پیمان هوشمندزاده

م یا مارهای خیلی خطرناک

جمعه را گذاشتم برای خودکشی

من عاشق این جمله مردها هستم: این با بقیه فرق می‌کنه... ... در این جمله چیزی نشسته که مخلوطی از ذکاوت و حماقت است. شاید عبارت درستش خودباهوش‌بینی باشد.

ج

یک‌بار همین آخری ها، به سختی، خیلی به سختی گفت: همه خسته شدیم. گفتم: این حرف رو نزن. گفت: پرستار خسته شده. گفتم: خب عوضش می‌کنیم. گفت: خواهرتم خسته شده. گفتم: اونم عوض می‌کنیم. خندید. خیلی خندید و بعد ساکت شد. گفتم: مامان. گوشی دستش بود ولی جواب نداد. ندید می‌دانستم که بغض کرده.

مرگت چه بود

عکاسی مستند مثل کفتربازی است. کفتربازها هم نمی‌توانند کسی را قانع کنند. یک عمر بالای پشت بام می‌چرخند و کفترهایشان را نگاه می‌کنند.خرج می‌کنند. وقت صرف می‌کنند. سفر می‌روند. درست مثل عکاس‌ها. ولی با هیچ روشی نمی‌توانند کارشان را توجیه کنند.

لذتی که حرفش بود (مجموعه داستان)

لذتی که حرفش بود مجموعه‌ای‌ست از ناب‌ترین تجربه‌های به ظاهر پیش پا افتاده و هرروزه‌ی ما. مجموعه‌ای از بدیهیات، آن‌قدر که کمتر کسی به‌شان فکر می‌کند. پیمان هوشمندزاده و منطق روایی ساده و روانش، کولاژوار قطعاتی از مشاهدات هر انسانی را از پیرامونش و خاطراتش کنار هم چیده، جوری که برای خواننده چاره‌ای جز حیرت کردن نمی‌ماند...

ها کردن (مجموعه داستان)

بعضی چیزها می‌رود توی مخم، مثلا همین بوی کباب. این که همسایه‌ها بوی کباب راه می‌اندازند، به خاطر این نیست که روی مخم کار کنند. همین‌طوری نمی‌گویم، روی این جریان فکر کرده‌ام. نه، نیست. مگر مردم بی‌کارند؟ اگر بود شک نداشتم که دیوانه‌ام، ولی به خاطر بوی کباب هم که نمی‌شود از کسی شکایت کرد. بروم بگویم بنده‌های خدا توی بالکن‌شان منقل کباب گذاشته‌اند؟ یا این که زیر پنجره‌ام می‌زنند زیر آواز؟ روی اجاق خانه‌ام سیخ کباب بره‌ام خانه به خانه می‌رود بوی کباب بره‌ام