بخش اول کتاب به وقایع تاریخی دانش هرمنوتیک اشاره دارد و دیلتای آرای مربوط به تفسیر متن را از قدیم‌ترین ایام تا نسل پیش از خود، یعنی تا زمان شلایرماخر مرور کرده است. در بخش دوم که تقریبا یک سوم حجم کتاب را تشکیل می‌دهد، هم به شیوه تاریخ‌نگاری در عصر جدید از قرن هجدهم به بعد پرداخته و آرای مورخان بزرگ به ویژه مورخان آلمانی مانند شلوسر و موزر را بررسی کرده است و نکات آموزنده را به محصلان تاریخ گوشزد کرده است.
گردآوران مجموعه آثار دیلتای، در پیشگفتاری که این مجموعه نوشته‌اند، اشاره کرده‌اند که ترجمه نوشته‌های دیلتای دشوار است. متن دیلتای در بخش دانش هرمنوتیک گرفتار ایجاز مخل است: ذکر نام‌های نامانوس متعدد، اشاره گذرا به آرای تفسیری متعدد، طرح عنوان‌ها و فصولی که خواننده با «اصل» آنها آشنا نیست و دیلتای آنها را از «اصل» شرح نمی‌دهد. تعبیرات کلامی و تفسیری خاصی که حتی معنای لغوی آنها در فرهنگ‌های معمولی و حتی بعضا در فرهنگ‌های تخصصی یافت نمی‌شود، تفاوت نهادن میان «معنی» و «مفاد» بدون ذکر مثال، طرح فرضیه‌های تفسیری و موضع‌گیری متکلمان و مفسران کتاب مقدس بدون ذکر اقتضائات زبانی، روانی و تاریخی آنها و سرانجام تعبیرات و اصطلاحات دور از ذهن و نامانوس خود دیلتای که خاص زبان اوست ـ این‌ها مواردی است که منوچهر صانعی دره‌بیدی هم در پیشگفتار این کتاب به عنوان دشواری‌های ترجمه‌اش از آنها یاد می‌کند.
بخش ابتدایی کتاب، «دانش هرمنوتیک و تاریخ آن» نام دارد و درباره مسائلی از قبیل نظام هرمنوتیکی شلایرماخر نسبت به هرمنوتیک پروتستانی اولیه، فهم و دانش هرمنوتیک و برآمدن دانش هرمنوتیک است. بخش دوم کتاب هم «تفسیرهای تاریخ» نام دارد و موضوعاتی چون تاریخ تمدن در انگلیس، فرهنگ رنسانس در ایتالیا، فریدریش کریستف شلوسر و مساله تاریخی کلی، قرن هجدهم و جهان تاریخی و خاطراتی از مطالعات تاریخی در دانشگاه برلین را شامل می‌شود.