خنده، پژوهشی فلسفی درباره مفهوم امر خنده‌آور است که برگسون آن را در 1900 تالیف کرد. این اثر متشکل از سه مقاله است که برگسون آن را ابتدا در «روو دو پاری» چاپ کرد و پس از آن به صورت کتابی مستقل انتشار داد. او در این اثر کوشید تا با تجزیه و تحلیل مسائلی که موجب خنده می‌شود پی ببرد که این مسائل چرا و چگونه ما را می‌خنداند.