بشر، از دیرباز، در زندگی و فعالیت‌های خود از «نشانه» برای برقراری ارتباط سود جسته است. نشانه‌ها در ارتباط گفتاری و رفتاری و شیوه پوشش نمود می‌یابند. در تئاتر نیز، از هنگامی که آیینی ابتدایی بوده تا آن زمان که شیوه‌ای از تفکر و بازتاب آن شده است، نشانه‌های متفاوتی بار ارتباطی را بر‌دوش کشیده‌اند.اما دانش نوپای نشانه‌شناسی، بررسی علمی، منظم و مدون «نشانه»ها و کارکرد آن‌هاست.