قصه‌های مجید را باید از چنین چشم‌اندازی دید: چشم‌انداز تضادهای در حال ظهور، چشم‌انداز آشفتگی ناشی از تقاطع فقر و میل.
بازخوانی و بازبینی قصه‌های مجید از این زاویه نه تنها در نقطه مقابل چشم‌انداز نوستالژی‌زده قرار می‌گیرد بلکه نگاه خود را به عناصر کم‌تر دیده درون این اثر معطوف می‌کند. این کتاب حاصل و حامل چنین چشم‌اندازی است و می‌کوشد به دور از نگاه نوسالژی‌زده یا چهارچوب‌های تعریف‌شده در مورد نمایش فقر یا داستان‌های مربوط به کودک و نوجوان، نگاه تازه‌ای به این اثر مهم ادبیات داستانی و سینمایی ایران بیاندازد. این کتاب از دو تک‌نگاری تشکیل شده است؛ کرمانی متمرکز است و تک‌نگاری دوم عمدتا روایت کیومرث پوراحمد را مدنظر دارد. اما جهت‌گیری و خطوط اصلی هر دو تک‌نگاری مبتنی بر دغدغه‌های مشترک (و گاهی متفاوت) است.