این که بیشتر اوقاتء ذهن و دل انسان در کدام قلمرو زمانی (گذشتهء حال و آینده) جاخوش کند البته کردار و شخصیتش را متفاوت خواهد کرد. مولفان این اثر درباره چیزی سخن گفته‌اند که هزاران سال است حکمیانء عارفان و شاعران به شکل‌های متنوعی از آن سخن گفته‌اند. با این حال مباحث این کتاب به شیوه‌ای پژوهشی و تجربی و با رویکردی نوین و روان‌شناختیء آینده‌گراییء گذشته‌گرایی و حال‌گرایی و تاثیر ان بر خشنودیء شادمانی و موفقیت مردمان را با دقتی تحسین‌انگیز مورد کاوش قرار داده‌اند.
طرح زمان چهارم یعنی آینده متعالیء خود به تنهایی گواه شجاعت و خلاقیت علمی این دو روان‌شناس است. به راستی مطالعه این کتاب زندگی خواننده را تغییر می دهد.