فسی والود گارشین

فسیو الود میخاییلوویچ گارشین

... گارشین را به حق پیشتاز چخوف دانسته‌اند، کسی که راه را برای نویسندگی چخوف هموار کرد. گارشین از چنان درک بالایی برخوردار بود که حتی رنج گیاهی یا مورچه‌ای را به خوبی لمس می‌کرد. چنین در کی بی‌شک ناشی از حساسیت بسیار زیاد او بود که زمانه‌اش کمتر آن را می‌فهمید.. ایوان بونین نویسنده سرشناس روسی گفته است، اگر گارشین زندگی طولانی‌تری می‌داشت یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان روسیه می‌شد. البته همین آثار باقی مانده از گارشین هم نبوغ فراوان او را در داستان‌نویسی به خوبی نشان می‌دهد. همین داستان‌ها، چهره صمیمی و دوست‌داشتنی او را به ما می‌نمایانند. چهره‌ای که عمیقا محبوب خوانندگان روسی است و داستان‌های او را پیوسته می‌خوانند و ناشران روسی آن‌ها را در شکل‌های گوناگون به چاپ می‌رسانند. گارشین همزمان با نویسندگان بزرگی نظیر تالستوی، کارالنکو، داستایفسکی، اوسپنسکی و چخوف و نقاش بزرگی مانند ایلیا رپین زندگی می‌کرد، با بسیاری از شخصیت‌های برجسته زمانه خود مکاتبه داشت که برخی از آن‌ها خاطراتی درباره او نوشته‌اند. ماکسیم گورکی زمانی که در ایتالیا می‌زیست، خواندن آثار او و شناختن چهره نجیبش را در نامه‌ای توصیه می‌کند. به جرئت می‌توان گفت که گارشین روح لطیف، حساس، بی آلایش و عرفانی روسی است که در سایه خشونت‌ها و پرخاشگری‌های جامعه‌ای مستبد پنهان مانده است...