نخستین فیلسوفان یونانی، همگی در درجه نخست ریاضی‌دانانی بزرگ بودند که دانش ریاضی را به منظور پژوهش ناب گسترش داده و رهیافتی نظری بدان در پیش گرفتند.
مهم‌ترین کشف آنان در دانش ریاضی، مساله‌ی «تناسب» بود که در پرتو آن،دانش‌های دیگری چون هندسه، جغرافیا، ستاره‌شناسی و موزیک، هر یک در پرتو این رویکرد، ساختاری تازه یافتند. برآیند رویکرد ریاضیک به علم موزیک، پیدایش «هارمونی» و در نتیجه آن، نگاهی کمیت‌گرایانه‌تر به علوم دیگر بود.