این اثر با بخشی از یک نمایش‌نامه شروع می‌شود که نیچه در جوانی نوشته است. داستان آن در مورد ملاقات نیچه با ریچارد واگنر است. او تاثیر زیادی بر نیچه گذاشته است به همین دلیل سو پریدو کتاب را با چند صفحه از این نمایش‌نامه آغاز می‌کند. در ادامه از دوران کودکی، پیشینه خانوادگی تا دوران مدرسه، دبیرستان، دانشگاه و استادی گفته شده است. به اولین نوشته‌ها و مقاله‌های نیچه می‌رسد و تک تک این متون را معرفی کرده و خلاصه‌ای که برای مخاطب قابل فهم باشد ارائه می‌دهد. این اثر کتاب به کتاب جلو می‌رود و به ترتیب سال‌های زندگی نیچه و آثاری که نوشته است تا به دو مرگ نیچه می‌رسد. مرگ اول نیچه در تورین است و از 55 سالی که عمر کرده 12 سالش را در جنون بسر می‌برد تا از دنیا می‌رود. مرگ اول زمانی رخ می‌دهد که با دیدن تازیانه خوردن اسبی دچار فروپاشی روانی می‌شود. این اتفاق پایان حیات فکری نیچه است بعد از آن مرگ جسمی نیچه در سال 1900 با سکته مغزی اتفاق می‌افتد.