سنگ لحد ماجرای پسری اواخر دهه بیست زندگی به نام انوش (انوشیروان) خسروی است که دور از مادرش (پدرش را از دست داده) و در تهران به تنهایی زندگی می‌کند و داستان از زبان اول شخص قهرمان در 14 فصل و 148 صفحه روایت می‌شود. او که از کودکی تنها بوده به دوستان خیالی مانند پوکی رو آورده و گاه با آنها بازی می‌کرد و گاه به فراخور زمان در دعوایی کودکانه آنها را کشته است. اما صدایی از کودکی هم در گوشش و مغزش شنیده می شده که همچنان ادامه دارد و گاه حتی از پشت تلفن نیز آن را می‌شنود و نتوانسته این صدا را بکشد.
از همین مقدمه می‌فهمیم شخصیت اصلی داستان شخصیتی درونگراست که بیشتر در ذهنیات خود سیر می‌کند و تعداد شخصیت ها هم زیاد نیست. به همین مناسبت داستان نیز در فضای واقعیت و رویا شناور است و اثر را می‌توان در ژانر فانتزی با رگه‌هایی از تخیل قوی قرار داد که گاه به توهم نزدیک می‌شود. سنگ لحد روایت ذهنی وسواسی از شخصیتی به شدت درونگراست که نویسنده هوشمندانه در روایت آن از نثری با چاشنی طنز استفاده کرده و از این رو می‌تواند خواننده را تا حد زیادی با خود همراه کند.