عزت نفس مسیری است که از موفقیت‌ها، شکست‌ها، خودانتقادی و تفکرات مثبت و منفی عبور می‌کند.
سفری که در آن مقصد مهم نیست و آنچه اهمیت دارد مسیر است.
عزت نفس ما تصادفی تکامل نمی‌یابد بلکه با دنبال کردن مسیر زندگی کامل می‌شود.
عزت نفس راهی است که ما را به سوی بهترین نسخه از خودمان سوق می‌دهد.
فردی که نسبت به خودش اعتماد کامل دارد می‌تواند ارزش تنهایی را نیز درک کند.
تنهایی بهایی است که برای خارق‌العاده بودن می‌پردازیم.
ارج نهادن به تنهایی و دانش همزیستی با آن ویژگی‌هایی هستند که افراد معدودی آنها را در اختیار دارند چراکه تنهایی برای همه وحشت‌آور است. انسان‌های زیادی برای اینکه در طول زندگی تنها نمانند در نهایت به هر نوع ارتباطی رضایت می‌دهند اما درک تنهایی به معنای توانایی درک «صدای سکوت» است؛ صدایی که وقتی می‌شنوید شما را با خود همراه می‌کند.
اینجاست که یک سوال مهم مطرح می‌شود:
تنهایی مانند هیولایی ترسناک است که باید از آن فرار کرد یا سفری به سوی خودآگاهی است؟