امروز انسان مدرن ، دانش خود را به صورت مکتوب درآورده است و از آن حراست می‌نماید. حال آنکه اقوام باستان ، دانش خود را در پیچ وخم داستان‌ها ثبت و ضبط کرده‌اند و از آن نگهداری نموده‌اند. بنابراین برخی از داستان‌های باستانی ، کتاب‌های جامع ، دقیق ، علمی و البته گویا در باب گیاه جاودانگی به شمار می‌آیند. هنگامی که داستانی به‌درستی کارکرد اصلی خود یعنی رمزگشایی از جزئیات غنی و البته پیچیده‌ی مربوط به تجربه‌های عملی زندگی اقوام باستان را حفظ می‌کند، به انسان مدرن امروزی این امکان را می‌دهد تا پرده از رازهای شگرف اسطوره‌ای بردارد و به تحلیل جزئیات آن‌ها بپردازد.