مردان همیشه خود را در میان حیوانات دیده اند، آن ها را ستایش کرده و مدعی بوده اند دودمان نمادینی از حیوانات هستند؛ منشاء خود را تا خدایانی دنبال کرده اند که تا حدودی یا کاملا شبیه حیوانات هستند یا می توانستند به حیوانات تبدیل شوند. هرکول در پوست شیر قدرتمندی که خود شکارش کرده بود، به نمایش درآمده است؛ جنگاوران اسکاندیناوی برای ترساندن دشمنانشان و القای شجاعت وحشیانه در نبرد، پوست گرگ و خرس بر تن می کردند و در ارتش آزتک ها، شوالیه های جگوار بی نظیری بودند که در خط مقدم حضور می یافتند. حتی در عصر حاضر واحدهای نظامی و تیم های ورزشی در سراسر دنیا، برای نشان دادن قدرت و شجاعتشان، نام حیوانات پر ابهت را برای خود انتخاب می کنند. من نیز در این کتاب، مردان را با سگ ها و شامپانزه ها مقایسه کرده ام ؛ هرچند در ورزش، جنگ و زندگی ، فضیلت مردانه ی دیگری بروز می کند که خاص انسان است؛ چرا که تا حدود زیادی نیازمند خردمندی این موجود است.