موضوع شادکامی در محیط کار، در ایران با توجه به شرایط جامعه و پیشینه تاریخی و فرهنگی و جو حاکم بر سازمان‌های ایرانی موضوع بسیار مهمی است. کارفرمایان و مدیران سازمان‌های ایرانی باید بدانند که بر مبنای پژوهش‌های صورت گرفته، فردی که با نشاط و عشق و تعلق در محیط کار خود حضور می‌یابد، قطعا نسبت به فردی که احساس شادکامی را تجربه نمی‌کند تفاوت محسوسی دارد. اهمیت به علاقه‌مندی‌ها و رغبت‌های افراد، توجه به شخصیت و نیازهای روان‌شناختی آنها و نوع برخورد مناسب با هر فرد از سوی مدیران سازمان‌ها، باعث می‌شود که کارمند تصور کند با مدیران آگاه و هوشمندی مواجه است که می‌دانند چگونه برخورد کنند، به چه صورت انگیزه ایجاد کنند و همین توجه‌های مهم مدیریتی، باعث رشد و افزایش بهره‌وری یک فضای کاری می‌شود.