تفکر، مفهومی که به‌طور ذاتی با آن آشنا هستیم، تعریف و شرحی دشوار دارد. اگر به‌طور کلی، تفکر را تنظیم مجدد یا تغییر شناختی اطلاعاتی که از محیط به‌دست آمده‌اند و موارد ذخیره شده مربوطه در حافظه درازمدت بدانیم، می‌توان گفت که تفکر با ادراکات، یادگیری و تجربه‌های افراد، تجارب گذشته و حال، مرتبط است. تفکر به نوعی سازمان‌دهی ادراکات و تجربه‌ها و یادگیری‌های افراد است. اما تفکر چگونه شکل می‌گیرد و از چه زمانی کودک انسان به تفکر می‌پردازد؟ چگونه می‌توان روش‌هایی را برای تفکر بهتر یا به عبارت دیگر برای «درست اندیشیدن» در کودکان به کار گرفت؟ نقش نظام آموزش و پرورش در آموختن راه و رسم اندیشه‌ورزی یا همان تفکر و تقویت تأمل و پرورش دقت در کودکان و نوجوانان با هدف حساسیت آنان در تشخیص درست یا نادرست چیست؟
همان‌طور که از عنوان فرعی کتاب «آموزش تفکر به کودکان» برمی‌آید، درباره «نحوه خوب اندیشیدن» به کودکان است و طبق گفته نویسندگانش، در زمره کتاب‌های «فلسفه برای کودکان» قرار می‌گیرد. کتاب در چهار فصل تدوین و نگاشته شده و درباره مفهوم‌شناسی تفکر کودک است. همچنین با دیدگاهی تربیتی به تبیین تفکر می‌پردازد. از سه نویسنده کتاب، یک نفر عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و یکی هم عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی هستند.