بزرگترها دیگر چیزی برای یاد دادن به ما ندارند.
خوب می‌شد اگر تصمیمات اصلی را ما بگیریم و انشاهای مدرسه با موضوع‌های جنگ را آن‌ها بنویسند.
باید از ساختن فیلم‌هایی که در آن‌ها عدالت پیروز می‌شود دست بردارند و در عوض، بلافاصله بعد از بیرون آمدن از سالن سینما، کاری کنند که عدالت واقعا پیروز شود.
این‌ها جملات دختری چهارده ساله، خیال‌‌پرداز و سرزنده به نام «مارگریتا دلچه‌ویتا» هستند که تاریخ مصرف کودکی‌اش رو به انقضاست. البته معرفی بهتر را به عهده استفانو بنی می‌گذاریم که این اثر را در سال 2005 برای انسان قرن بیست و یکم نوشته است.