کتاب حاضر، متن گفتگویی زنده و پویا بین دو تن از مهم‌ترین متفکران معاصر فرانسوی است که در سال‌های اخیر شهرتی جهانی به هم زده‌اند. نسب فکری - سیاسی آلن بدیو به جریان‌های منشعی از حزب کمونیست فرانسه در دهه 1960 برمی‌گردد و افق‌اش چیزی نیست جز ترسیم مختصات ایده کمونیسم. نانسی، اما، از دل سنتی هرمنیوتیکی - واسازی برخاسته و یگانه راه گذار از بن‌بست‌های فکری - سیاسی کنونی در جهان را خوانش هرمنیوتیکی - واسازانه و نقادانه از فیلسوفان بزرگ آلمان می‌داند؛ از کانت و هگل و مارکس گرفته تا هایدگر و آدورنو.
پویایی این گفتگو در آن است که هر دو فیلسوف چونان آینه‌هایی شفاف در مقابل هم قرار گرفته‌اند و کوشیده‌اند تا حد ممکن درونی‌ترین نگرش‌های خود به فیلسوفان سنت آلمانی را آفتابی کنند. تقاطع و درهم‌تنیدگی سنت‌های متقابل و بعضا متضاد دو جغرافیای عظیم تفکر در اروپای پس از روشنگری، احتمالا، جذاب‌ترین سویه این کتاب است.