تصعید یکی از اساسی‌ترین و جنجالی‌ترین اصطلاحات فرویدی است که ارتباطی تنگاتنگ با مباحث مطرح در نظریه‌های هنری دارد. مفهومی که همچون سرزمین رویایی ادبیات شبانی دلخواه و همچون آواز سیرن‌ها دلچسب و فریبنده بوده و روانکاوان بسیاری را به خود دعوت کرده، اما تشنه و ناخرسند به زمین سفت و سخت اخلاقیات سوپراگو و وجدان معذب باز گردانده است.