... دولت‌ها و سازمان‌های دولتی، چه نوع رفتاری را باید تشویق کنند؟ پاسخ به این سؤال ساده نیست، چون آن چیزی که باعث رفتار مدنی خوب می‌شود، موقتی، غیرقابل پیش‌بینی و پویا است. شهروند خوب در دموکراسی آتن، کسی بود که در هنر سربازی مهارت داشت، شهروند خوب قرن بیست و یکم ممکن است به همسایه سالخورده خود سر بزند، در تصمیم‌گیری در خصوص هزینه‌های عمومی محلی مشارکت کند یا به پشتیبانی از کمیته مدیریت پارک محلی، کمک کند. رفتار مدنی می‌تواند به روش‌های مختلف آشکار شود. می‌توانیم به نمونه‌هایی از عمل سیاسی فردی فکر کنیم که در آن افراد به دنبال تأثیرگذاری بر تصمیم‌گیری از طریق امضای یک طومار یا رأی دادن در انتخابات هستند. همچنین روش اقدام سیاسی جمعی نیز آشنا است که در آن افراد با هم همکاری می‌کنند تا بر تصمیم‌گیری تأثیر بگذارند، شاید در یک جلسه ملاقات جامعه برای تفکر از طریق یک مسئله مستلزم دقت زیاد که به دنبال تعریف الویت‌ها و اقدامات برای یک منطقه است. همچنین می‌توانیم هنگامی که افراد در جهت منافع عمومی گسترده‌تر عمل می‌کنند، نمونه‌های زیادی از شهروندان را ببینیم که یک نگرش و روش خودانجام را اتخاذ می‌کنند، برای مثال با رساندن یک شخص مسن به دکتر، بازیافت زباله‌های منزل یا داوطلب شدن برای رفتن به ملاقات بیماران در بیمارستان . شکل‌های جمعی از این نوع رفتار مدنی نیز وجود دارد که می‌تواند شامل عضو شدن در یک گروه جامعه برای تمیز کردن یک پارک محلی، شکل دادن به یک شرکت اجتماعی برای راه‌اندازی یک مرکز اجتماعی یا تعهد برای مبادله خیرخواهی به صورت رسمی از طریق یک بانک زمان باشد. به همین دلیل، لازم است تا دولت‌ها و سازمان‌های دولتی مجموعه گسترده‌تری از رفتارها نسبت به آنچه تاکنون انجام دادند را مشخص کنند.