تمرکز اصلی کتاب روی این مسائل است: بین سال‌های 1917 تا 1934 واقعاً چه بر سر اوکراین آمده است؟ به طور خاص چه اتفاقی در پاییز، زمستان و بهار 1932 و 1933 روی داد؟ چه تفکر و سلسله رویدادهایی منجر به قحطی فراگیر در این منطقه شد؟ چه کسی مسئول آن است؟ و در نهایت این واقعۀ وحشتناک چه جایگاهی در تاریخ اوکراین و جنبش ملی این کشور دارد؟
همچنین بسیار مهم است که بدانیم بعد از آن چه شد. شوروی‌سازی اوکراین نه با قحطی آغاز شد و نه با آن پایان یافت. دستگیری روشنفکران و رهبران اوکراینی تا سال‌های پایانی دهۀ 1930 ادامه داشت. بیش از نیم قرن پس از آن، رهبران شوروی یکی پس از دیگری همچنان به خشونت علیه ملی‌گرایی اوکراینی، در هر شکلی که رخ می‌نمود (چه به شکل شورش در دوران پس از جنگ و چه به شکل مخالفت‌های سیاسی در دهۀ 1980) ادامه دادند. در طول این دوران که غالباً شوروی‌سازی بدل به روسی‌سازی شده بود، زبان اوکراینی تنزل یافت و تلاش بسیار شد تا آموزش تاریخ اوکراین متوقف شود.
کتاب حاضر با انقلاب 1917 اوکراین و موج جنبش ملی‌گرایی‌اش که در سال 1932-1933 نابود شد، آغاز می‌شود و با بحث در مورد سیاست‌های جاری این کشور نسبت به آن دوران به پایان می‌رسد. گرچه قحطی اوکراین بخش از قحطی گسترده شوروی بود، این کتاب به خاطر علل و ویژگی‌های منحصربه‌فرد قحطی اوکراین، خاصه برروی آن متمرکز شده است. همان‌گونه که تاریخدان برجسته، آندرتا گرازیوسی اشاره می‌کند، هیچ‌کس تاریخ عمومی قساوت‌های نازی‌ها را با ماجرای بسیار ویژه عذابی که هیتلر بر یهودیان و کولی‌ها تحمیل کرد، خلط نمی‌کند (با این‌که هیچ‌کدام را نمی‌توان نادیده گرفت). با همین منطق، این کتاب در مورد قحطی گسترده شوروی بین سال‌های 1930 تا 1934 بحث می‌کند -که همچنین منجر به مرگ‌و‌میر زیاد در قزاقستان و برخی دیگر ازاستان‌های روسیه شد- اما بر تراژدی اوکراین تمرکز ویژه دارد.