لومیتر استدلال کرد که قبل از اینکه این اتم نخستین منفرد واپاشی کند، مفاهیم فضا و زمان فاقد هر معنایی بوده‌اند. به هر حال، اندازه‌گیری فاصله‌ها تنها بین اشیا امکان‌پذیر است و اگر تنها یک شیء در جهان وجود داشته باشد، هیچ فاصله‌ای برای اندازه‌گیری وجود نخواهد داشت. به همین ترتیب، اتم لومیتر در این حالت منفرد نمی‌توانست هیچ‌کاری انجام دهد: عملا نه فضایی برای حرکت وجود داشت و نه چیزی برای برهمکنش با آن. در جهانی با تنها یک جرم، هیچ فضایی نمی‌تواند وجود داشته باشد. در جهانی که در آن هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد، زمان هم نمی‌تواند وجود داشته باشد. از این نظر، فضا و زمان در پی واپاشی اتم ابتدایی به وجود آمده‌اند.
البته آنچه لومیتر توصیف کرده است شباهت چندانی با مهبانگ، به صورتی که ما اکنون آن را درک می‌کنیم، ندارد. اما این مقاله اولین پیشنهاد فیزیکی و علمی را برای منشا جهان ارائه کرد: یک رویداد آفرینش که همه رویداد‌های دیگر از پی آن خواهند آمد.