لپین جایی گفته بود: «پراگ همیشه عمیق‌ترین تجربه من خواهد ماند. کشمکش‌ها، رازها، و زیبایی مسخ‌کننده‌اش همواره الهام‌بخش خیال شاعرانه من بوده است.» همین شهر دیوارهای تیره و بی‌قراری‌های ملال‌آور است که پس‌زمینه سرگذشت شوربختی سورین را شکل می‌دهد، آنگاه که در جستجوی معنای ناب زندگی در تاریکی میخانه‌ها و دامان روسپی‌ها به ورطه خودویرانگری سقوط می‌کند. تصویری که لپین از پراگ معلق میان ارزش‌های قدیم و هجوم دنیای مدرن رسم می‌کند، رمان سفر سورین به تاریکی را شایسته تحسین جهانی کرده است. خواندن این کتاب به همه آن‌هایی توصیه می‌شود که مکاشفه کشمکش میان خیر و شر و چگونگی زوال روحی انسان در قالب کلام شاعرانه نویسنده‌ای مسلط بر واژه و زبان برایشان جذاب است.