اگر تمثیل غار افلاطون را به درستی یاد بگیریم، بهترین روش را برای یادگیری طرز فکر ساده‌زیستی به کار خواهیم برد.تمثیل غار افلاطون که در بازه زمانی میان 380 تا 360 قبل از میلاد مسیح نوشته شد، زندانیانی را به تصویر می‌کشد که از زمان تولد در حبس به سر می‌بردند و در یک صف غل و زنجیر شده بودند. به طوری که حتی نمی‌توانستند به خودشان و به یکدیگر نگاه کنند. این زندانیان می‌توانستند با یکدیگر صحبت کنند، اما نمی‌توانستند مسیر نگاه خود را تغییر دهند. هر کدام از این افراد در روبروی خود دیوار مشابهی می‌دیدند که با آتش درون غار روشن می‌شد. هر یک از این زندانیان، سایه‌های افراد درون گروه متصل به خود را روی دیوار می‌دیدند.از آنجا که زندانیان این غار مجبور بودند فقط به مسیر مقابل خود نگاه کنند، فکر می‌کردند، هم خودشان و هم جهان از همان سایه‌ها و صداهایی که می‌شنیدند، تشکیل می‌شد. با گذر زمان، ارزش اجتماعی هر زندانی بر مبنای معیارهای فرهنگی قراردادی تعیین می‌شد...