تام من نرفتم ماه، به یه جای خیلی دورتر رفتم... چون زمان، طولانی‌ترین فاصله بین دو مکانه. خیلی از اخراج‌شدنم از انبار اونم به‌خاطر نوشتن یه شعر روی یه جعبه کفش نگذشته بود که سنت‌لوئیس رو ترک کردم. برای آخرین بار از این پله‌ها پایین رفتم و از اون به بعدش راه بابامو پیش گرفتم. سعی کردم چیزایی که توی این فاصله گم کرده بودم رو توی مسیر پیش روم پیدا کنم... من سفرهای زیادی کردم. شهرها مثل برگ‌های مرده از کنارم پیچ‌وتاب می‌خوردن و رد می‌شدن. برگایی که رنگای روشنی داشتن اما از شاخه جدا شدن.