وقتی همه چیز فرومی‌پاشد نوعی آزمون است و همچنین نوعی شفا. فکر می‌کنیم نکته این است که چگونه این آزمون را پشت سر بگذاریم یا از آن سربلند بیرون بیاییم، اما حقیقت این است که مسائل واقعا حل نمی‌شوند. جفت و جور می‌شوند و به هم می‌ریزند. بعد دوباره به هم می‌آیند و دوباره فرومی‌پاشند. همین‌طوری است. شفا آنجاست که اجازه دهیم فضای کافی برای همه این‌ها فراهم باشد؛ جا برای سوگواری، برای گشودگی، برای بیچارگی، برای شادابی.