همه ما گاهی رها می‌شویم، فراموش می‌شویم، نادیده گرفته می‌شویم. می‌دانیم که در قبال عزیزترین‌هایمان مسئول هستیم و کاری از دستمان ساخته نیست. اختیاری نداریم. مانند عروسک خیمه‌شب‌بازی که بندهایش را بریده و به حال خود رهایش کرده باشند.
هر چه بیشتر تلاش می‌کنیم کمتر به دست می آوریم.... هرچه جلوتر می‌رویم فقط اشتباهاتمان بیشتر می‌شوند...