آدم‌هایی مثل ما خاری تو چشم دنیان. دنیا بارها و بارها و این خار رو از چشمش درمی‌آره و می‌ندازه دور. دور انداخته شدن خصلت ماست. اگه این دنیا مارو نمی‌خواد، ما هم به جاش یه دنیای دیگه رو می‌خوایم... انجمن مخفی ما باید بترسونه. نه از روی شرارت، چون شرارت برای به وجود اومدن خیر لازمه. در واقع شر قابله خیره. ما باید حماقت رو بترسونیم! حماقت ریشه همه فسادهاست. هر مصیبت و جنایتی به حساب حماقت قدرقدرت گذاشته می‌شه. حماقت مادر همه نداشته هاست، نه نداشتن عقل، چون احمق‌ها هم ممکنه معقول باشن. حماقت نداشتن تخیله. چرا سنگینی زندگی روزمره آدم‌ها رو له می کنه، چرا زیر دستمال گردگیری خاکستریش خفه‌شون می‌کنه؟ چون تخیل ندارن! من درباره فرار از زندگی روزمره موعظه نمی‌کنم، نه فرار به جلو نه فرار به عقب، بلکه از این بالا با صدای بلند بهشون می‌گم: بیدار شین! حصار عادت‌هاتون رو بشکونین! چشم‌هاتون رو باز کنین و رویا ببینین!