زندگی، با شما با خشونتی نامعقول تا می‌کرد. هر چه بی‌رحم‌تر ضربه می‌زد، سروده‌های شما لطیف‌تر می‌شد. عشق بر قاتلان چیره شد. آنان اشک‌های سوزان شما را نمی‌دیدند. من سروده‌هایتان را می‌خواندم، می‌خواندم و می‌خواندم. شعرتان پاریس و دنیا را محو کرده بود. و فقط عشق بود که می‌توانست چنین معجزه‌ای بیافریند.