یکی بود یکی نبود.
زیر گنبد کبود.
لخت و عور تنگ غروب سه تا پری نشسته بود.
زار و زار گریه می‌کردن پریا.
مث ابرای باهار گریه می‌کردن پریا.
گیس‌شون قد کمون رنگ شبق.
از کمون بلن ترک.
از شبق مشکی ترک.
روبه‌روشون تو افق شهر غلامای اسیر.
پشت‌شون سرد و سیا قلعه افسانه پیر.
از افق جیرینگ جیرینگ صدای زنجیر میومد.
از عقب از توی برج ناله شبگیر میومد...