خالی بودن هم گاهی خوب است. حتی برای قاب عکس‌ها... هر آنچه که باب میل خود داری در آن نقش می‌زنی مثلا، همان لبخند سه نفره رویایی که من هرگز نداشتم. به آن چه می‌گفتند؟ فکر می‌کنم خانواده می‌نامنش. آرزوهای من حالتان در قبرستان دلم خوب است؟ ناراحت نباشید. خودم هم چندین سال است که مدفون شده‌ام. شما تنها نیستید؛ شما من را و من هم قاب عکس خالی جادویی‌ام را دارم. و تو ای قاب عکس خالی من تو هم ناراحت نباش چون من را داری. گاهی لبخند‌های گاه و بی گاه، و گاهی هم خیرگی‌های سرد و مطلق!