اعتماد به نفس را نمی‌توان صرفا با حرف و واژه‌ها معنا داد. این تجربه تلخ و شکننده زندگی است که آن را از تو گرفته‌اند اما دائو استاد بزرگ هر لحظه آن را به تو هدیه می‌دهد. او ده‌ها، دشمن دارد و نیاز به مراقبت‌های روانی تو دارد.
همه ما زمانی که متولد می‌شویم سراسر وجودمان اعتماد به نفس، خودباوری و دوست داشتن خود است اما این دیگران به اندازه بغض و حقارتشان (پدر، مادر، فامیل، معلم، دوستان و...) خرد خرد آن را از ما می‌گیرند، آنگاه می‌افتیم به گدایی نگاه و تایید دیگران و گاهی خودمان را با تجربه‌هایی سطحی از زندگی گول می‌زنیم.