شناخت - رفتاردرمانگری رویکردی است که استفاده از آن برای درمان گروه وسیعی از اختلال‌های روانی مورد توجه و حمایت نظری و تجربی فراوانی قرار گرفته است. در این رویکرد بر شناسایی باورهای نادرست، منفی و غیرمنطقی تاثیرگذار بر عواطف و رفتارهای بیماران و اصلاح این باورهای زیربنایی با استفاده از فنون شناختی و رفتاری تاکید می‌شود. شناخت - رفتاردرمانگری را می‌توان هم در موقعیت‌های درمان فردی و هم در موقعیت‌های درمان گروهی به کار گرفت و به نتایج خوبی دست یافت.