مدعای اصلی این کتاب تکمیل یک سخن ات و آن این‌که تغییر در جامعه امر نامحتملی نیست و به اراده‌ای متکی است که از روی آگاهی و تجزیه برخاسته باشد. تآکید بر این امر است که انتظار تغییر در جامعه ایرانی بدون خوانش و درک منطبق بر واقع و دقیق پیشینه‌اش غیرممکن است. نگاه به جامعه است با در نظر گرفتن همه خصوصیاتش، چه مثبت و چه منفی. توجه دادن به این نکته است که تلاش‌های اصلاحی پیشین می‌تواند چارچوبه مناسبی برای درس‌آموزی در رویدادهای آتی باشد. طرح این تاسف است که رویکرد سفید و سیاه داشتن به پدیده‌های تاریخی چندان کارساز نیست بلکه مهم‌تر از آن عبرت‌گیری از آن‌هاست. و نهایتا این که ساده‌کردن مسایل اجتماعی در طول تاریخ با نظریاتی مثل تئوری توطئه ضمن دور شدن از واقعیت، بیش‌ترین خدمت به خود توطئه است. جامعه ما و در راس آن متفکرانش، بیش از هر چیز به صداقت و روتنی و خویشتن‌داری و مدارا و نگرش واقع‌گرایانه و به دور از تعصب پدیده‌ها نیاز دارد.