ژاک واشه راست می‌گفت که: «مهلک‌ترین خطر آن است که کسی بخواهد مظهر کشوری باشد.»
برای نویسندگان آمریکای لاتین بار این خطر حتی سنگین‌تر است. چندان مهم نیست که در کجای این قاره پهناور به دنیا آمده‌اند.
خوانندگان آنان (خارجی و وطنی) از آنان توقع دارند تا مظهر و نماینده آمریکای لاتین باشند و به هنگام خواندن آثارشان مدام از خود می‌پرسند: آیا آمریکای لاتینی خوبی هستند؟