درخت با ریشه‌هایی در خاک، تنه‌ای عمودی و بالا رونده و شاخ و برگهایی رو به آسمان، نماد پیوند ویک‌پارچگی سه قلمروی کیهانی یعنی جهان زیرین است و بنابراین، به صورت ستون کیهان (axis mundi) متصور می‌شود که در اساطیر و ادیان، همان مرکز جهان یا پیوند میان آسمان و زمین است ودر همه‌ی فرهنگ‌های جهان حضور دارد ( برای مثال، در عقاید مسیحی آن را صلیب یا ستونی نورانی و نشانه ی الوهیت می‌دانند. در اساطیر یونان آن را نشانه‌ی کادوسه‌ی آپولون و کنایه از شعاع خورشید معنوی می‌دانند.) از این رو، به اشکال گوناگون در بیشترمکان‌‌های مقدس مانند برج‌های هرمی شکل ناقوس‌دار، ستونهای کلیسا، مناره‌های مساجد و معابد پاگودا که همگی به دور محوری مرکزی بنا شده‌اند، یافت می‌شود. به همین دلیل، درخت کیهانی با پیوند زمین و آسمان نشانه‌ی حسرت و دلتنگی برای روزگاری است که زمین و آسمان به هم نزدیک بودند و از این رو، وسیله ای برای دست یابی به گنبد آسمان، دیدار با خدایان و گفتگو با آنها شمرده می‌شد.