کمال‌طلبی احساسی فرساینده و پایان‌ناپذیر است. برای مدیریت انتظاراتی که نسبت به ما وجود دارد انرژی فراوان و باارزشی را صرف می‌کنیم تا الگوهای به‌دقت اصلاح‌شده وجودمان را برای نشان‌دادن به این جهان فراهم آوردیم. هرچه در این راه بیشتر تلاش کنیم باز نمی‌توانیم آن نوار صوتی که ذهنمان را پر می‌کند از کار بیندازیم. همان نداهایی که به ما می‌گوید: به قدر کافی خوب نیستیم یا مردم چه فکری می‌کنند؟