در این اثر که به تعبیر یالوم یکی از اساسی‌ترین کارهایی است که در مورد روانشناسی وجودی نگاشته شده، رولو می با تحلیلی همه جانبه و دقیقه، پس از توضیح آنچه را که در سنت‌های رواندرمانی رخ داده، تضادهای دامن‌گیر و نارسایی جدی آن‌ها را برمی‌شمارد.
تبیین ریشه‌های اضطراب، ویژگی‌های گناه وجودی و تفاوت آن با گناه بیمارگون و توضیح سه دنیای پیرامون، ارتباطی و خویشتن از جمله مباحثی است که با ژرف‌بینی مورد بررسی قرار می‌گیرد. بیان ویژگی‌های درمان وجودی، تأثیر نیچه، کی‌یر کگارد، هوسرل، یاسپرس و سارتر بر روانشناسی وجودی، خواننده را به تأمل وامی‌دارد. رولو می در این کتاب به این نتیجه می‌رسد که غایت مطلوب در رواندرمانی، کشف وجود خویشتن است.