درد بزرگ قرن بیستم که در تمام مشکلات رسوخ کرده و به طور فردی و اجتماعی اثرگذار بوده، از دست رفتن روح است. نادیده گرفتن روح به معنی از میان رفتن آن نیست بلکه تغییر بیمارگونه آن به شکل افکار اجباری، اعتیاد، تندی و فقدان معنا است. وسوسه ما آن است چنین علائم بیمار گونه‌ای را از هم متمایز کنیم، و در ریشه کن کردن آن بکوشیم. ولی مساله اساسی آن است که ما شناخت و دانش و حتی علاقه خود را نسبت به روح از دست داده‌ایم.