ترجمه‌ی حاضر تحلیلی جامع از پانزده نمایشنامه‌ی شکسپیر است که با تکیه بر روانکاوی و تعریف ناخودآگاه از زبان فروید به قلم مارتین برگمن به رشته‌ی تحریر درآمده است. این اثر با ظرافت تمام نیت ناخودآگاه پشت اعمال و افکار شخصیت‌های آثار شکسپیر را شرح داده و با ایجاد پلی میان شخصیت‌های نمایشی و زندگی حقیقی خود شکسپیر درکی نوین از ناخودآگاه او به عنوان نمایشنامه‌نویس و نویسنده‌ای خلاق ارائه می‌دهد. برگمن توضیح می‌دهد که روانکاوی یک تئوری است که به آدم‌های واقعی می‌پردازد: اینکه آنها چطور عمل می‌کنند و چطور می‌توان به آنها در داشتن زندگی بهتر کمک کرد؟ آیا روانکاوی برای زنان و مردانی که شکسپیر خلق‌شان کرده کارساز است؟ حتی اگر در زندگی واقعی وجود نداشته باشند؟ برگمن می‌گوید: در کمال ناباوری برای من و حتی خوانندگانم پاسخ این سوال یک بله‌ی مشروط است. شخصیت‌های شکسپیر آدم‌های واقعی نیستند اما ساختار روانی آنها بر اساس افرادی واقعی که شکسپیر در ناخوآگاه خود داشته، ساخته شده است. او می‌گذارد ما تک‌گویی آنها را هنگامی که با نیمه خودآگاه و گاهی حتی ناخود‌آگاه‌شان روبرو می‌شوند، بشنویم.